UĞUR'LAR OLSUN

 

‘UĞUR’LAR OLSUN

 

1993…

‘Uğur’suz yıl…

Kayıplarımız o kadar çok ki, çocukluk hafızama kazındı adeta.

O yıl mevsimler bile tüm şiddetiyle yaşandı.

Aydın’a kar yağdı, hem de kartopu oynayabileceğimiz kadar çok…

Yine böyle soğuk bir Pazar günü,

Daha İlkokul çağındayım…

O zamanlar televizyonlarda bu kadar kanal yok,

Her evde bir tane televizyon,

Anne-babalar ne izlerse çocuklar da onu izliyordu.

Sobanın yanına çöktüm, TRT 1 de HABERLER var.

Kar yağmış Ankara’ya,

Duvarın dibinde bir metal yığını,

Yerde çamura bulanmış kırmızılıklar,

Ellerinde siyah çöp poşeti olan adamlar,

Ve bir kırık gözlük çerçevesi…

Annem “Gel kahvaltını yap” dedi, “n’olmuş” dedim çok anlayacakmışım gibi,

“Gazeteciyi öldürmüşler” dedi.

Üzgün, öfkeli, çaresiz…

Günlerce döndü ekranda bu görüntüler,

Karlı Sokak’ta duvar dibinde çamura bulanmış kırmızılıklar, bir metal yığını ve bir kırık gözlük…

Büyüdüm sonra, öğrendim gerçeği…

Metal yığını bir arabaydı, gözlük ise gerçekleri gören bir çift gözden fırlamıştı patlamanın şiddetiyle…

Uğur Mumcu katledilmişti…

Madımak katliamı da Uğur Mumcu’nun katledilmeside 1993 yılında yaşandı,

Kapkara bir zihniyetin yine kapkara bulutları ülkenin üstüne kabus gibi çöktü…

Madımak’ta aydınları yakarak katlettiler,

Uğur Mumcu’yu da arabasına yerleştirdikleri bombayla…

Cesaretin bedeli, esaretin bedelinden daha ağır ödeniyordu,

Hala daha öyle…

Susmuyorsanız, haykırıyorsanız, hele ki gerçekse söyledikleriniz,

Bir şekilde susturuluyorsunuz…

“UNUTMAYALIM Kİ CESUR BİR KEZ, KORKAK BİN KEZ ÖLÜR.

ÖNEMLİ OLAN İNSANIN BÖYLE BİR TOPLUMDA ‘MEZAR TAŞI’ GİBİ SUSMAMASIDIR.”

Böyle diyordu Uğur Mumcu…

27 yıl oldu aramızdan ayrılalı ama O hala susmuyor,

Videolarında, yazılarında hala bize birşeyler söylüyor,

Bugünü geçmişte anlatıyor, anlattıkları yaşanıyor,

Onun artık bir mezar taşı olmasına rağmen, mezar taşı gibi susmuyor…

Adına bir ağıt yakılıyor sonrasında,

“Uğurlar Olsun” diyor Selda Bağcan.

O günü anlatıyor bize…

“İsimsiz korkuları katmadım yüreğime, Bembeyaz doğruları yaşadım ölümüne”

Ne de güzel bir dize…

Öyle yalın, öyle gerçek ve öylesine tertemiz…

Selda Bağcan “Uğurlar Olsun” derken selametle yolcu ediyor dostunu,

Bense buradan sesleniyorum;

‘Uğur’lar olsun,

‘Uğur’lar olsun ki; gerçekler susmasın,

‘Uğur’lar olsun ki; ülke mezar taşına dönmesin,

‘Uğur’lar olsun ki; aydınlık bize küsmesin,

‘Uğur’lar hep olsun, susmasın, korkmasın, konuşsun….